„Sam o sebi“ Srđana Karanovića je najbliže autobiografskoj knjizi, ali i mnogo više od toga – ona teče kao film i u uzbudljivim i životnim kadrovima donosi intimnu istoriju piščeve porodice. Autor hronološki i detaljno ređa podatke iz svog porodičnog stabla, a protagonisti se pišu velikim slovom: Mama, Tata, Baka, Deda. Tada porodične slike postaju scene, a u dugom nizu zapravo pravi vizuelni i književni frejmovi. U zbiru oni postaju ilustracije čitavog dvadesetog veka. Mikro svet jedne familije, kroz veliki broj različito imenovanih država iste teritorije (od Kraljevine Srbije do „samo“ Srbije), pretače se montažom dva paralelna toka zbivanja i misli u svojevrsnu memoarsku Jugo-kinoteku. I simbolički i doslovno. Od mnogih čitaocima već znanih junaka, najvažniji je među njima onaj najmanje poznat širokoj javnosti: Karanovićev otac Milenko (Miša), koji je osnivač i prvi direktor Jugoslovenske kinoteke, ali i prvi sinovljev vodič kroz svet filma. Doduše, ni deda Mihailo Đorđević, znani književni prevodilac, nema mnogo manju važnost.
Ovi iskreni i lični zapisi o sopstvenom detinjstvu, odrastanju i školovanju u Beogradu, mogli bi u podnaslovu imati i – kako sam zavoleo film. A deo o studiranju režije u Pragu pun je uzbudljivih i strukovno važnih slika sa prijateljima i kolegama iz čuvene „češke škole“ tj. Akademije umetnosti – FAMU: Rajkom Grlićem, Goranom Markovićem, Lordanom Zafranovićem, Goranom Paskaljevićem i drugima.
Karanovićeva filmska karijera u ovoj knjizi piščeva je scenografija sećanja, promišljanja i putovanja kroz život do njegove 25 godine, pa ćete ovde zapravo pročitati kako su nastajale ideje za kultne serije i filmove poput „Grlom u jagode”, „Petrijin venac”, „Miris poljskog cveća”, „Nešto između”, „Besa”.
U ovoj knjizi se nalazi veći broj crno-belih fotografija iz privatne arhive autora.
Srđan Karanović je diplomirao i magistrirao filmsku i TV režiju na FAMU u Pragu (1970).
Njegova filmografija obuhvata sedamdeset dokumentarnih, kratkih igranih, namenskih i reklamnih filmova i propagandnih spotova i igrane filmove: Društvena igra (1972, najbolji debi na Pulskom filmskom festivalu); Pogledaj me nevernice (1974, po mišljenju kritičara jedan od deset najboljih TV filmova ikad snimljenih u Srbiji); Miris poljskog cveća (1978, FIPRESCI nagrada međunarodne kritike – Kan, Zlatna arena za režiju – Pula); Petrijin venac (1980, Zlatna arena za najbolji film – Pula, Oktobarska nagrada za scenario i režiju, „Film godine“ u SFRJ po mišljenju kritičara u anketi lista Oslobođenje); Nešto između (1983, Zlatna arena za režiju – Pula, Druga nagrada – Valensija, Gran pri specijal – Bastija); Jagode u grlu (1985); Za sada bez dobrog naslova (1988, Gran pri, Zlatna lala – Istanbul); Virdžina (1991, Gran pri – Valensija, Pri specijal – La Bole, nominovan među 10 najboljih filmova Evrope za nagradu „Feliks“, poslednji „Film godine“ u Jugoslaviji prema anketi kritičara objavljenoj u sarajevskom listu Oslobođenje); Sjaj u očima (2003), nominovan je za Zlatnog lava na jubilarnom, međunarodnom festivalu u Veneciji i pozvan na još 25 međunarodnih festivala. Najbolji scenario na festivalu u Monte Karlu). Film Besa je prikazan u glavnom programu Moskovskog međunarodnog filmskog festivala. Nagrada Federacije filmskih klubova Rusije. Pobednik festivala u Trstu. Najbolji film po oceni publike, Dures (Drač).
Autor je i jedne od najpopularnijih TV serija – Grlom u jagode (1975, Nagrada SIDALC za scenario i Najbolja režija na Jugoslovenskom festivalu u Portorožu).
Filmovi Srđana Karanovića prikazivani su s velikim uspehom na svim značajnim filmskim festivalima širom sveta i bili otkupljeni za prikazivanje u pre ko 30 zemalja. Pozivan je i prikazivan van konkurencije na festivalima: Kan, Venecija, Montreal, London, San Francisko, Karlovi Vari, Rio de Žaneiro, San Remo, Njujork (MOMA), Sofija, Bitolj, Monpelje itd.
Sam ili u saradnji pisao je scenarija za sve svoje kratkometražne, dokumentarne, igrane filmove i TV serije. Bavio se i pedagoškim radom (Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, Njujorški univerzitet, Bruklin koledž, Univerzitet Veslijan, Bostonski univerzitet).
Autor je knjige Dnevnik jednog filma (Virdžina 1981–91).
